Boksburg, Gauteng. Stage is begonnen!
Blijf op de hoogte en volg Tessa
04 September 2013 | Zuid-Afrika, Boksburg
Sawubona, unjani?
Jaja, ik ben Zulu aan het leren... Hallo, hoe gaat het? Deze twee moet je toch echt wel kennen wil je een beetje geaccepteerd worden. Nooit gedacht dat ik het zo moeilijk zou hebben in het begin.
Laat ik bij het begin beginnen, de aankomst bij het huis en hotel. Wat een verschrikking! Rosita's dochter heeft me naar het staff house gebracht, maar daar was niemand aanwezig. Dus ben maar door een hek en via de achterdeur naar binnen gegaan, tassen gedumpt en op naar het hotel. Hopen dat het daar beter zou zijn! Maar ook dat viel tegen. Heb twee uur gewacht op de meneer die ik moest hebben en na twee minuten kon ik alweer gaan, hij wilde gewoon even 'hallo' zeggen. Terug naar het huis, waar nog steeds niemand was... Wachten, wachten, wachten, kwamen er eindelijk twee Indiërs. Dat waren ook niet de mensen waar ik graag mee samen wilde wonen. Maar eind goed al goed, er kwamen later nog wat gezellige mensen, heb nu een Duits meisje als kamergenoot en de Indiërs vertrekken morgen! Eindelijk weer een frisse badkamer dan :)
De eerste dag in het hotel ging ook niet zoals gepland. De man met wie ik een afspraak had was die dag ineens niet aanwezig en niemand anders die van mijn bestaan af wist. Na anderhalf uur wachten werd me verteld dat ik beter naar huis kon gaan en de dag erna terug kon komen om het opnieuw te proberen. Erg fijn als je je zo welkom voelt op je eerste dag... Voor het eerst dat ik dacht: waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen?! Gelukkig had ik een aardige huisgenoot die erachteraan is gegaan en na ongeveer twee uur werd ik terug geroepen naar het hotel. Beste eerste ontmoeting ooit gehad met mijn begeleider, not. Ik kwam midden in een managementvergadering waar ik mezelf even voor kon stellen en gelijk mee kon gaan luisteren naar Afrikaans/Zulu/Engels. Een mix van talen waar ik nog niet helemaal gewend aan ben!
Al met al was de eerste dag zo vermoeiend en werd ik totaal nog niet geaccepteerd door collega's. Voor het eerst dat ik merkte dat ik blank ben én het geen voordeel heeft! Een cultuurschok kun je het wel noemen denk... Daarnaast krijg ik de hele dag door vragen zoals: Is Nederland een plaats? Ben je komen vliegen naar Afrika? Hoeveel verdien je? Ben je fotomodel? Mag ik met je op de foto? Ben je miljonair? En ze kunnen het niet geloven dat wij op een fiets naar werk en school gaan!
De volgende dag heb ik mezelf weer bij elkaar geraapt en wist ik dat ik moest gaan laten zien dat blanke mensen ook hard kunnen werken! De tweede dag was zoveel beter dan eerste :) Gesprek gehad met mijn begeleider en hij wil dat ik assistant manager wordt na een aantal weken. Dat was niet wat ik verwachtte, maar WAUW wat een uitdaging! Ga er alles aan doen om dat waar te kunnen maken: te beginnen met mijn collega's laten zien dat ik hard kan werken, een klein beetje Zulu leren en vooral veel plezier maken op de werkvloer!
Hopelijk voel ik me hier helemaal thuis de volgende keer dat ik schrijf! Gelukkig wordt het met de dag beter, dus denk dat dat helemaal goed gaat komen!
Jaja, ik ben Zulu aan het leren... Hallo, hoe gaat het? Deze twee moet je toch echt wel kennen wil je een beetje geaccepteerd worden. Nooit gedacht dat ik het zo moeilijk zou hebben in het begin.
Laat ik bij het begin beginnen, de aankomst bij het huis en hotel. Wat een verschrikking! Rosita's dochter heeft me naar het staff house gebracht, maar daar was niemand aanwezig. Dus ben maar door een hek en via de achterdeur naar binnen gegaan, tassen gedumpt en op naar het hotel. Hopen dat het daar beter zou zijn! Maar ook dat viel tegen. Heb twee uur gewacht op de meneer die ik moest hebben en na twee minuten kon ik alweer gaan, hij wilde gewoon even 'hallo' zeggen. Terug naar het huis, waar nog steeds niemand was... Wachten, wachten, wachten, kwamen er eindelijk twee Indiërs. Dat waren ook niet de mensen waar ik graag mee samen wilde wonen. Maar eind goed al goed, er kwamen later nog wat gezellige mensen, heb nu een Duits meisje als kamergenoot en de Indiërs vertrekken morgen! Eindelijk weer een frisse badkamer dan :)
De eerste dag in het hotel ging ook niet zoals gepland. De man met wie ik een afspraak had was die dag ineens niet aanwezig en niemand anders die van mijn bestaan af wist. Na anderhalf uur wachten werd me verteld dat ik beter naar huis kon gaan en de dag erna terug kon komen om het opnieuw te proberen. Erg fijn als je je zo welkom voelt op je eerste dag... Voor het eerst dat ik dacht: waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen?! Gelukkig had ik een aardige huisgenoot die erachteraan is gegaan en na ongeveer twee uur werd ik terug geroepen naar het hotel. Beste eerste ontmoeting ooit gehad met mijn begeleider, not. Ik kwam midden in een managementvergadering waar ik mezelf even voor kon stellen en gelijk mee kon gaan luisteren naar Afrikaans/Zulu/Engels. Een mix van talen waar ik nog niet helemaal gewend aan ben!
Al met al was de eerste dag zo vermoeiend en werd ik totaal nog niet geaccepteerd door collega's. Voor het eerst dat ik merkte dat ik blank ben én het geen voordeel heeft! Een cultuurschok kun je het wel noemen denk... Daarnaast krijg ik de hele dag door vragen zoals: Is Nederland een plaats? Ben je komen vliegen naar Afrika? Hoeveel verdien je? Ben je fotomodel? Mag ik met je op de foto? Ben je miljonair? En ze kunnen het niet geloven dat wij op een fiets naar werk en school gaan!
De volgende dag heb ik mezelf weer bij elkaar geraapt en wist ik dat ik moest gaan laten zien dat blanke mensen ook hard kunnen werken! De tweede dag was zoveel beter dan eerste :) Gesprek gehad met mijn begeleider en hij wil dat ik assistant manager wordt na een aantal weken. Dat was niet wat ik verwachtte, maar WAUW wat een uitdaging! Ga er alles aan doen om dat waar te kunnen maken: te beginnen met mijn collega's laten zien dat ik hard kan werken, een klein beetje Zulu leren en vooral veel plezier maken op de werkvloer!
Hopelijk voel ik me hier helemaal thuis de volgende keer dat ik schrijf! Gelukkig wordt het met de dag beter, dus denk dat dat helemaal goed gaat komen!
-
05 September 2013 - 11:01
Jolanda Hoffmans:
hoi tessa
had tijdens het inpakken bij oma al gehoord over de problemen de eerste dag, je moeder zat er wel een beetje over in. De reactie van je vader was iets anders nl. blij dat ze zover weg zit anders had ik weer voor een goed gesprek met iemand op moeten komen draven. (grote mond he).
Ik heb je moeder nog wat gepest, stel je voor dat ze haar daar echt niet verwachten dan kom t ze terug , zitten jullie straks met z'n allen in zuid Afrika en Tessa in Maastricht.
Gelukkig heb je haar 's avonds via de Skype gerust kunnen stellen. Hier gaat alles zijn gangetje,we hebben nog steeds wel heel mooi zomerweer vandaag gaat het weer richting 30 graden.
Ik zag bij opa en oma je verslagen op tafel liggen, ze houden het wel bij. Al zegt oma dat ze met alle drukte er haast geen tijd voor heeft. Zoveel hoeft ze niet te doen, maar als je alles vergeet wat je gedaan hebt denk je natuurlijk dat je alles nog moet doen, snap je het nog?
Oma gaat dus wel qua geest erg achteruit. Maar het nieuws voor ons was toch wel dat opa aangaf dat hij aan zijn heup geopereerd wil worden zodra ze verhuisd zijn, hij heeft voor half oktober zelfs al een afspraak gemaakt in het ziekenhuis. Verder heb ik niet veel te melden, ga nu naar de sportschool(dat zal jou ook een worst wezen, maar ik dacht meld nog ff iets interessants)
heel veel groeten ook van Kees.
Jolanda
ps in mijn vorige bericht voorspelde ik toch al dat je in korte tijd dat hotel zou leiden. -
15 September 2013 - 12:26
Margret De Veen, IJsselstein:
Hoi Tessa,
Eindelijk heb ik van Eric de gegevens van je blog gekregen.
Ik heb je verhalen gelezen, en wat heb je al veel meegemaakt, jammer dat het niet zo soepel is
verlopen bij je aankomst in het hotel, maar wel een enorme uitdaging voor je om binnen twee weken
assistent manager van het hotel te worden, dit gaat je lukken!!!!!!
Ik heb op de website van het hotel gekeken, het ziet er allemaal schitterend uit en ik hoop voor je
dat het de komende tijd alleen nog maar leuker gaat worden en dat je veel nieuwe ervaringen
op gaat doen.
Eric is weer terug uit East Midlands, en gaat sinds twee weken elke dag naar Hoofddorp.
Afgelopen donderdag heeft hij zijn eerste toets gehad en hij had maar liefst een score van 99%,
hij heeft aankomende week nog drie toetsen en dan eindelijk vliegen,eerst nog een aantal keren in de simulator en dan het echte werk.
Wij hebben een leuke vakantie op Kos gehad. Lekker weer, een fantastisch hotel en heerlijk
gefietst. Toen we terug waren zijn we op de fiets van IJsselstein naar Leiden naar de verjaardag
van Rob geweest,en we zijn nog een paar dagen in Twente en in Oisterwijk geweest.
Eric is voor Ton naar de markt geweest zodat wij er nog een paar extra dagen op uit konden.
Twee weken geleden is mijn moeder verhuisd van het verpleeghuis in Maarssen naar het verzorgingshuis
in Breukelen, zij heeft nu een appartement met een woon- en slaapkamer en een eigen badkamer.
We kunnen haar nu vaker met de rolstoel ophalen en naar huis bij mijn vader brengen, zodat ze wat meer in haar eigen vertrouwde omgeving kan zijn, het is maar een klein stukje lopen, mijn vader gaat nu elke dag op de fiets of met de auto naar haar toe. Zolang hij zijn rijbewijs i.v.m. de alzheimer nog mag houden, mag hij van de huisarts alleen maar kleine afstanden rijden.
Het is de afgelopen week herfst in Nederland aan het worden. Er is heel veel regen gevallen en
de temperatuur is gehalveerd, en 's avonds wordt het vroeg donker, hier moet je weer even
aan wennen.
Zo Tessa, we zijn weer even bijgepraat. Ik wens je voor de komende tijd heel veel succes en
plezier toe en wacht op je volgende verhaal om te lezen.
Je krijgt ook de hartelijke groetjes van Ton en Rob.
groetjes,
Margret
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
